در این ماه مبارک که افراد به رسم با هم بودن و گفتن و لذت بردن از نعمت در کنار هم بودن گاها میهمانی هایی را ترتیب میدهند که در برخی و بعضا اکثر مواقع با تجمل گرایی و چشم و هم چشمی های برخی شاهد خرج های بی موردی هستیم که شاید باعث شده است افطاری دادن های امروزه نسبت به گذشته از صفا و صمیمیت کمتری برخوردار باشد...
مگر نه اینکه سفارش بزرگان دین ما به ساده زیستی بوده است....
مگر نه اینکه باید افطار را با غذایی سبک آغاز نمود...
پس چرا و چرا سفره های افطار ما باید با تجمل همراه باشند؟!
چرا باید میهمانی هایی که در این ماه مبارک برای افطاری دادن ترتیب میدهیم بر سر سفره هایش از انواع غذا ها و دسر ها و سالاد ها و... باشد که از لطف چنین مهمانی هایی بکاهد؟!
چرا باید از روی چشم و هم چشمی ، افطاری دادن فلان خانواده از فلان خانواده دیگر سنگین تر باشد که چه بسا خانواده هایی که در آمد کمتری دارند به دلیل عدم توانایی در دادن مهمانی سنگین از نعمت دادن افطاری محروم شوند؟
چرا دیگر صفا و صمیمیت افطاری دادن هایی که در آن به دادن اندکی نان و سبزی ساده بسنده میشد را امروزه دیگر شاهد نیستیم؟
کاری نکنیم افطاری دادنی که از بزرگترین فضایل ماه رمضان است بشود مشغولیت ذهنی برای عده ای که نمیدانند چگونه خرج سنگین این افطاری دادن ها را تامین کنند؟
نکند با ایجاد تجمل و خود نمایی از فضیلت افطاری دادن هایی که از افضل اعمال در این ماه مبارک است بکاهیم...
کاری کنیم که هر روز صمیمیت بیشتر بین ما حاکم شود تا خودنمایی و تجمل...
از سری نوشته های : مرداد 91 
.jpg)
