متاسفانه حمایت از پژوهشگران جوان در ایران اصولا خیلی کم صورت میگیرد،به گونه ای که میتوان به صورت آماری میزان حمایت چند دهم درصدی مسئولین را تخمین زد .در واقع این مقوله برای ملتی که پتانسیل و توان زیادی در اجرای طرح های علمی و پژوهشی از بین کشورهای ابر قدرت را از آن خود کرده اند، تاسف بار است.

به دلیل عدم هماهنگی و همکاری بین دستگاههای مربوطه و کمبود امکانات و حمایت های مالی و معنوی اکنون بیش از 90% طرح های مخترعان و نخبگان کشورمان پیشروی نمیکند، طرح های که شاید با اجرایی شدن بتوانیم صدر نشین کشورهای صنعتی دنیا باشیم. چرا باید شاهد دلسردی نخبگان کشورمان باشیم؟به راستی چرا هرسال میانگین فرار مغزها در ایران بیشتر از سال قبل است؟در حالیکه پژوهشگران کشورمان علاقه مند خدمت به ایران هستند چرا باید از جانب کشورهای غربی برای پذیرفتن طرحهایشان حمایت شوند؟

این موضوع برای ما واضح و مبرهن است که آینده کشور ما به دست همین نخبگان رقم میخورد، پس چرا حاضر نیستیم با حمایت کافی از نخبگان ، آینده ایران عزیزمان را به بهترین گونه رقم بزنیم؟

چرا باید بین قشری از جامعه چون ورزشکاران و خصوصا فوتبالیست ها و نخبگان کشورمان تبعیض قائل شویم و این در حالی صورت میگیرد که برای پذیرش فلان مربی برزیلی میلیاردها تومان پول بیت المال کشور هزینه میشود،آنقدر بی شرمشان کرده ایم که این مسئله را با پررویی تمام در رسانه ها بیان میکنند و دعوایشان بر سر چند صد میلیون تومان است! حاضریم میلیاردها تومان هزینه صرف فلان بازیکن کنیم تا برایمان پارتی بگیرند و برقصند و فیلمشان همه جا پخش شود،حاضریم پول بیت المال را به پای کسانی بریزیم که رفتارشان نه تنها ورزشکارانه و جوانمردانه نیست بلکه به دور از عرف و شرع هم هست!

مسئولان ما باید بیش از پیش ارگانهای خود را  برای حمایت از طرح های پژوهشی توجیه کنند تا همه بتوانند ایده های علمی خود را ابراز کنند نه اینکه همیشه منتظر ساخت قطعات و وسیله های دسته سوم چین باشیم!طبق صحبت مقام معظم رهبری باید به خوداکتفایی برسیم و تمام فکرمان را به تولیدات ملی متمرکز کنیم.

بعضی وقتها بد نیست مسئولین ما به روزی فکر کنند که همه ی نخبه ها به دلیل عدم تمکن مالی و فکری و حمایت کشورهای غربی ایران را ترک کنند و انوقت است که باید فاتحه ی مملکت را خواند.